توسط : آیا می‌دانید تراکنش های زنجیره‌ای و برون زنجیره‌ای چه تفاوتی دارند؟ ارزهای دیجیتال در سال‌های اخیر توجه افراد بسیاری را به خود جلب کرده‌اند. جهان رمزارزها یا کریپتوکارنسی، بسیار گسترده است و سرمایه‌گذاران زیادی به فکر غیرمتمرکزسازی سرمایه‌های خود افتاده‌اند.
کریپتو یا رمزارز، سرمایه رمزنگاریشده‌‌ای است که به صورت دیجیتال یا مجازی وجود دارد. برای ایمن‌سازی تراکنش‌ها، رمزارزها از سیستم رمزنگاری استفاده می‌کنند.
ارزهای دیجیتال مرجع صادرکننده یا تنظیم‌کننده مرکزی ندارند و به‌جای آن، برای ثبت تراکنش‌ها و صدور واحدهای جدید از یک سیستم غیرمتمرکز استفاده می‌کنند. رمزارزها بر روی یک دفتر کل توزیع شده به نام بلاک‌چین اجرا می‌شوند.
بلاک‌چین، رکوردی از تمام تراکنش‌های به روز شده و نگهداری شده توسط دارندگان ارز است. در این مقاله به طور اختصاصی قرار است انواع تراکنش های رمز ارز ها را بررسی کنیم.
تراکنش های زنجیره ای چیست؟
تراکنش های زنجیره ای به تراکنش هایی اطلاق می شود که از ابتدا تا انتها در شبکه بلاک‌چین انجام می شود. پس از تأیید، تراکنش در دفتر کل شبکه بلاک چین ثبت می شود. یک تراکنش روی زنجیره، که به سادگی تراکنش نامیده می شود، زمانی رخ می دهد که بلاک چین برای منعکس کردن تراکنش در دفتر کل اصلاح شود، معتبر تلقی می شود.
بیشتر بخوانید: کریپتوکارنسی(رمزارز) چیست؟
این شامل تایید و احراز هویت تراکنش توسط تعداد مناسبی از شرکت کنندگان، ثبت جزئیات تراکنش در بلوک مناسب و پخش اطلاعات لازم به کل شبکه بلاک چین است که آن را غیرقابل برگشت می کند.
این نوع تراکنش تنها پس از توافق اکثریت قدرت هش شبکه قابل برگشت است. اساساً، هر مرحله مرتبط با یک تراکنش روی زنجیره در بلاک چین رخ می دهد و وضعیت بلاک چین برای منعکس کننده وقوع و اعتبار تراکنش اصلاح می شود.
نحوه کار به این صورت است:
وقتی دو طرف می‌خواهند ارزهای دیجیتال را مبادله کنند، اطلاعات مربوط به تراکنش بسته‌بندی می‌شود و روی مجموعه دیجیتالی از داده‌ها به نام بلوک بسته‌بندی می‌شود.
آن بلوک به یک شبکه بلاک چین مرتبط فرستاده می‌شود، جایی که منتظر می‌ماند تا توسط رایانه‌های موجود در شبکه به نام گره تأیید شود و به بلاک چین اضافه شود.
مکانیسم‌های اجماع متفاوتی برای تأیید تراکنش‌ها و افزودن بلاک‌های جدید به زنجیره بلوکی وجود دارد.
برای مثال بیت‌کوین از روشی به نام اثبات کار استفاده می‌کند که به استخراج‌کنندگان برای رقابت با یکدیگر با استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری تخصصی برای حل پازل‌های محاسباتی بسیار دشوار برای حدس زدن یا مطابقت با «هش» و برنده شدن پاداش بلوک پاداش می‌دهد.
روش‌های جدیدتر مانند اثبات سهام نیازی به محاسبات ماینینگ ندارند، بلکه شرکت‌کنندگان را ملزم می‌کند که مقدار مشخصی از رمز ارزهای بومی – “سهم” خود را قفل کنند تا فرصتی برای اعتبارسنجی یک بلوک از تراکنش‌ها داشته باشند.
هر یک از این فرآیندها سطح بالایی از امنیت و شفافیت را فراهم می کند زیرا داده های تراکنش عمومی است و به طور مداوم توسط شبکه استخراج کنندگان یا اعتبار سنجی بررسی و به روز می شود. با این حال، پیچیدگی این فرآیند به این معنی است که پردازش هر تراکنش و افزودن آن به بلاک چین زمان می برد.
زمان‌بندی تراکنش های زنجیره ای
قرار است تراکنش‌های زنجیره‌ای در زمان واقعی انجام شوند تا تراکنش‌های بلاک‌چین امن، قابل تأیید، شفاف و آنی باشند. با این حال، در واقعیت، به ندرت چنین اتفاقی می افتد.
تراکنش‌های زنجیره‌ای ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا تعداد کافی تأییدیه‌ها و احراز هویت از شرکت‌کنندگان شبکه قبل از تأیید تراکنش جمع‌آوری شود.
همچنین، ماینرها باید تراکنش ها را با استفاده از رایانه برای حل مسائل پیچیده ریاضی هر بار که یک تراکنش بلوکی به بلاک چین اضافه می شود، تأیید کنند.
اگر حجم تراکنش زیاد باشد یا در شبکه ازدحام وجود داشته باشد، ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا ماینرها تمام تراکنش ها را تأیید کنند، به خصوص اگر تعداد محدودی ماینر وجود داشته باشد. در نتیجه سایر طرف های درگیر در معاملات باید منتظر حل و فصل باشند.
با این حال، شرکت کنندگان ممکن است این گزینه را داشته باشند که کارمزد تراکنش را بپردازند تا زودتر تأیید شود.
در مرحله اولیه یک بلاک‌چین، زمانی که حجم تراکنش کم است، تراکنش‌های روی زنجیره ممکن است تسویه‌های فوری را ارائه دهند. پروتکل‌های شبکه جدید و ارزهای رمزنگاری شده با هدف ارائه تسویه فوری، راه خود را به جریان اصلی باز می‌کنند.
نقش دفترکل در تراکنش های زنجیره‌ای چیست؟
تراکنش‌های زنجیره‌ای دارای مهر زمانی هستند و در سراسر شبکه بلاک چین کپی می‌شوند، که شفافیت و امنیت را فراهم می‌کند. تراکنش‌های زنجیره‌ای نیز تغییر ناپذیر هستند، به این معنی که نمی‌توان آنها را تغییر داد، که به تقویت امنیت با جلوگیری از هک کردن جزئیات تراکنش کمک می‌کند.
تراکنش‌های زنجیره‌ای با همه شرکت‌کنندگان در شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود و شفافیت را فراهم می‌کند که همچنین به جلوگیری از تغییر تراکنش‌ها توسط یک کلاهبردار از طریق یک حمله مخرب کمک می‌کند.
اگرچه دفتر کل توزیع شده یک شبکه بلاک چین مزایایی دارد، پخش عمومی و ضبط جزئیات تراکنش های درون زنجیره ای نیز ممکن است نشانگرهای کافی برای پیوند دادن آدرس ها به هویت شرکت کنندگان ارائه دهد.
در نتیجه، به اشتراک گذاری عمومی تراکنش می تواند تهدیدی برای ویژگی ناشناس بودن بلاک چین و امنیت شرکت کنندگان آن باشد.
به عنوان مثال، در صورت مطالعه دقیق الگوهای تراکنش ارسال ها و دریافت ها در اطراف همان آدرس ها، مانند مواردی که برای خرید کالاهای آنلاین استفاده می شود، می توان تا حدی هویت کاربر را شناخت.
هزینه تراکنش های زنجیره ای
تراکنش‌های زنجیره‌ای نیز هزینه دارند، زیرا ماینرها برای ارائه خدمات اعتبارسنجی و احراز هویت خود برای تأیید تراکنش در بلاک چین در کوتاه‌ترین زمان ممکن، هزینه‌ای را دریافت می‌کنند.
گاهی اوقات، بسته به پتانسیل مقیاس پذیری شبکه و حجم تراکنش، این کارمزد می تواند بالا باشد. به عنوان مثال، کارمزدهای بالا به مشکل گرد و غبار بیت کوین منجر شده است، جایی که مقادیر جزئی بیت کوین قابل معامله نیست.
با این حال، برای شبکه های بلاک چین که در مراحل اولیه رشد خود هستند، زمانی که حجم تراکنش کم است، کارمزد آنها می تواند بسیار کم یا صفر باشد.
مزایای معاملات زنجیره ای
- امنیت: داده‌های ذخیره‌شده در زنجیره بلوکی رمزگذاری شده‌اند و پس از ثبت نمی‌توان آنها را تغییر داد.
- تمرکززدایی: بلاک چین ها تابع یک مرجع مرکزی برای حکومت نیستند، به این معنی که عملاً هیچ خطری برای نقض اعتماد یا دستکاری جریان داده توسط واسطه وجود ندارد.
- شفافیت: استفاده از دفتر کل توزیع شده به این معنی است که تراکنش ها به طور همزمان در چندین مکان ثبت و تأیید می شوند. با استفاده از یک کاوشگر بلاک چین، هر کسی می‌تواند یک تراکنش را به آدرس کیف پول منحصربه‌فرد ردیابی کند و فعالیت آن را مشاهده کند و امکان تأیید مستقل ادعاها و تراکنش‌ها را فراهم کند.
معایب تراکنش های زنجیره ای
- تراکنش های آهسته: سرعت تراکنش های بلاک چین می تواند بسته به حجم تراکنش های موجود در صف مورد پردازش متفاوت باشد که می تواند منجر به تراکم شبکه شود.
- کارمزد تراکنش های بالا: زمانی که حجم تراکنش ها زیاد باشد، کارمزد شبکه نیز افزایش می یابد. در زمان تقاضای زیاد، استفاده از شبکه می تواند بسیار گران باشد.
- استفاده از توان: مخصوص مکانیسم‌های اجماع اثبات کار، فرآیند استخراج از مقدار زیادی توان محاسباتی و انرژی استفاده می‌کند.
چه تفاوتی با معاملات خارج از زنجیره دارد؟
- تراکنش های خارج از زنجیره خارج از شبکه بلاک چین انجام می شود. تراکنش‌های خارج از زنجیره می‌توانند توسط شرکت‌کنندگانی انجام شوند که در آن توافق‌نامه‌ای دارند مبنی بر اینکه شخص ثالثی تراکنش را تضمین می‌کند یا اعتبار یا کامل بودن آن را تأیید می‌کند. این دو شرکت‌کننده همچنین می‌توانند کلیدهای خصوصی خود را مبادله کنند تا دارایی‌های کریپتو بدون خروج پول از کیف پول دیجیتالشان مبادله شود.
- با این وجود، تراکنش‌های خارج از زنجیره بدون هیچ تغییری در بلاک‌چین انجام می‌شوند. در نتیجه، نیازی به منتظر ماندن برای تایید اعتبار توسط ماینرهای بلاک چین نیست، که می تواند روند را تسریع کند و منجر به کاهش هزینه تراکنش شود.
- از آنجایی که تراکنش‌های خارج از زنجیره در بلاک چین ثبت نمی‌شوند، هیچ سابقه شبکه‌ای از تراکنش و جزئیات مالی وجود ندارد، که در صورت اختلاف بین دو طرف می‌تواند مشکل ساز شود.
- برعکس، تراکنش های روی زنجیره در شبکه بلاک‌چین پردازش می شوند و تغییر ناپذیر هستند. اگرچه پردازش تراکنش‌های زنجیره‌ای به دلیل فرآیند اعتبارسنجی توسط ماینرها طول می‌کشد، اما با تأیید اعتبار تراکنش توسط شرکت‌کنندگان و ثبت در شبکه بلاک چین، امنیت را تا حد زیادی افزایش می‌دهد.
معاملات خارج از زنجیره چیست؟
در مقابل، تراکنش‌های خارج از زنجیره، بخشی از کار را از یک اکوسیستم بلاک چین منتقل می‌کنند، که بعداً می‌تواند دوباره به یک بلاک چین ادغام شود. در شبکه‌های خارج از زنجیره، کاربران توافق می‌کنند که شخص ثالثی تراکنش‌ها را تأیید و احراز هویت کند.
سیستم‌های خارج از تراکنش های زنجیره‌ای با تسهیل تراکنش‌های سریعتر و ارزان‌تر، مشکلات مقیاس‌پذیری شبکه بلاک‌چین را برطرف می‌کنند. یکی از روش‌های تراکنش خارج از زنجیره، استفاده از لایه ۲ است، که دومین بلاک چین است که بر روی بلاک چین اصلی (شبکه اصلی) ساخته شده است تا به مقیاس شبکه اصلی در سرعت و هزینه کمک کند.
این تراکنش ها را از زنجیره اصلی به زنجیره دیگری می برد، اما برای اهداف این توضیح، ما بر روی روش های خارج از زنجیره دیگر تمرکز خواهیم کرد.
انواع تراکنش های خارج از زنجیره
تراکنش های خارج از زنجیره را می‌توان از طریق:
- قرارداد انتقال بین دو طرف
- استفاده از شخص ثالثی که به عنوان ضامن شناخته می شود برای نظارت بر تراکنش، مانند PayPal
- ارسال کلیدهای خصوصی به یک کیف پول، که ارزش ارز دیجیتال را در داخل کیف پول حفظ می کند و در عین حال مالکیت کیف پول را به شخص دیگری منتقل می کند.
مزایای سیستم های خارج از زنجیره
- سرعت تراکنش های سریعتر: تراکنش های خارج از زنجیره لازم نیست منتظر بمانند تا شبکه اصلی بلاک چین تراکنش را تایید کند، و پردازش آن را سریعتر یا حتی فوری می کند.
- هزینه کمتر: تراکنش‌های تایید شده خارج از زنجیره نیاز به کارمزدهای اندکی دارند زیرا فرآیند اعتبارسنجی از طریق ماینینگ یا سهام‌داری مورد نیاز نیست. این ویژگی به ویژه در مدیریت مبالغ زیادی از ارزهای رمزنگاری شده مفید است.
- ناشناس بودن بیشتر: تراکنش های خارج از زنجیره حریم خصوصی بیشتری را ارائه می دهند زیرا داده ها به صورت عمومی برای شبکه پخش نمی شوند.
معایب سیستم‌های زنجیره بسته
- شفافیت کمتر: تراکنش‌هایی که خارج از زنجیره انجام می‌شوند از پروتکل مشابهی مانند بلاک‌چین پیروی نمی‌کنند و پتانسیل بیشتری را برای اختلافات باز می‌کنند.
- بدون روش اجماع: بدون توافق بین همه کاربران در شبکه، اعتبارسنجی و احراز هویت ممکن است به یک واسطه واگذار شود. این بدان معنی است که به جای اینکه به همه شرکت کنندگان شبکه اجازه داده شود که به صورت جمعی توافق کنند، باید به این شخص ثالث اعتماد داده شود.
- می تواند کمتر ایمن باشد: بلوک های اضافه شده به بلاک چین را نمی توان تغییر داد، بنابراین عملکرد خارج از بلاک چین، شبکه را در برابر فعالیت های کلاهبرداری آسیب پذیرتر می کند.
پس به طور خلاصه می توان بیان کرد که تراکنش‌های روی زنجیره، تراکنش‌های روی یک بلاک چین هستند، جایی که داده‌های تراکنش در خود زنجیره بلوکی ثبت می‌شوند. این تراکنش ها شفاف، امن و غیرقابل برگشت تلقی می شوند.
از سوی دیگر، تراکنش های خارج از زنجیره خارج از بلاک چین انجام می شود. این تراکنش‌ها در بلاک چین ثبت نمی‌شوند و سریعتر و کم‌هزینه‌تر از تراکنش‌های روی زنجیره در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، تراکنش‌های خارج از زنجیره از امنیت و شفافیت کمتری نسبت به معاملات درون زنجیره‌ای برخوردار هستند.
شباهت اصلی بین تراکنش های زنجیره ای و خارج از زنجیره این است که هر دو شامل انتقال دارایی های دیجیتال مشابه هستند. تفاوت اصلی این است که تراکنش های درون زنجیره ای روی بلاک چین ثبت می شوند و ایمن تر و شفاف تر هستند، در حالی که تراکنش های خارج از زنجیره روی بلاک چین ثبت نمی شوند و سریعتر و کم هزینه تر هستند.
به معاملات خارج از زنجیره، معاملات خارج از دفتر نیز می گویند. این به این دلیل است که برخی از سیستم‌ها، مانند شبکه لایتنینگ برای بیت‌کوین، از تراکنش‌های خارج از زنجیره برای سرعت بخشیدن به کل شبکه بلاک چین با گرفتن مقداری بار تراکنش از بلاک چین استفاده می‌کنند.
نتیجه گیری
اینکه تراکنش های زنجیره ای یا یک تراکنش خارج از زنجیره ای بهترین است، به شرکت کنندگان درگیر و آنچه که در واقع آنها می خواهند بستگی دارد. اگر هدف امنیت، تغییر ناپذیری و یک تراکنش معتبر باشد، تراکنش درون زنجیره ای احتمالا بهترین خواهد بود، اما اگر کارمزد و سرعت بالا و هزینه پایین تراکنش مهم باشد، تراکنش خارج از زنجیره ممکن است بهتر باشد.
دیدگاه کاربران (2 دیدگاه)