توسط : در دنیای بلاکچین و قراردادهای هوشمند، اوراکل‌ها نقشی حیاتی ایفا می‌کنند. اوراکل‌ها به سیستم‌های غیرمتمرکز این امکان را می‌دهند که به اطلاعات خارج از شبکه بلاکچین دسترسی پیدا کنند. این اطلاعات ممکن است شامل داده‌های قیمت رمزارزها، وضعیت هوا، یا حتی وضعیت یک دستگاه فیزیکی باشد. یکی از چالش‌های بزرگ در استفاده از اوراکل‌ها، امنیت و دقت داده‌هایی است که به قراردادهای هوشمند منتقل می‌شوند. در این مقاله، به بررسی یکی از انواع اوراکل‌ها، یعنی اوراکل‌های سخت‌افزاری (Hardware Oracles)، و کاربرد آن‌ها در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApps) خواهیم پرداخت. این مثال نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از ترکیب داده‌های دنیای فیزیکی با فناوری بلاکچین استفاده کرد و در عین حال از خطرات امنیتی جلوگیری نمود.
مثال: استفاده از اوراکل سخت‌افزاری در سفارش خودکار پنیر
فرض کنید در آینده‌ای نه چندان دور، شرکت‌هایی مانند آمازون به شبکه‌های بلاکچین مانند اتریوم متصل شوند. شما به‌راحتی می‌توانید با استفاده از اتریوم، خریدهای روزانه‌تان، مانند خرید مواد غذایی از آمازون، را انجام دهید و حتی از خدمات ارسال سریع (Prime) با استفاده از قراردادهای هوشمند بهره ببرید.
در این سناریو، داخل یخچال شما یک کشو برای نگهداری پنیرهای خاص وجود دارد که به‌طور مرتب دما و وضعیت آن را بررسی می‌کند. فرض کنید این کشو دارای یک سنسور دمایی است که دمای پنیرها را اندازه‌گیری می‌کند. اگر دما بیش از حد بالا برود و پنیرها خراب شوند، این سنسور به‌طور خودکار به شما اطلاع می‌دهد و حتی از طریق قرارداد هوشمند، پنیر جدیدی برای شما سفارش می‌دهد. این سنسور دمایی می‌تواند تصمیم بگیرد که آیا نیاز به خرید پنیر جدید دارید یا خیر.
اما اینجا یک مشکل امنیتی بزرگ وجود دارد: اگر یک هکر بتواند به این سنسور دسترسی پیدا کند، می‌تواند دمای نادرستی را ارسال کند. برای مثال، هکر ممکن است سنسور را طوری دستکاری کند که به‌نظر برسد که پنیر همچنان سالم است، در حالی که در واقع خراب شده است. یا حتی بدتر، هکر می‌تواند دما را به‌طور مداوم بالا ببرد و باعث شود که پنیر جدیدی دائماً خریداری شود، در حالی که شما اصلاً به پنیر نیاز ندارید. این کار می‌تواند به سرعت موجودی اتریوم شما را تخلیه کند.
چگونه می‌توان از این حملات جلوگیری کرد؟
برای جلوگیری از این نوع حملات، یکی از راهکارهای موثر استفاده از “اجماع سنسورها” است. در این مدل، به جای اینکه تنها یک سنسور اطلاعات را به قرارداد هوشمند ارسال کند، از تعدادی سنسور برای تأیید اطلاعات استفاده میشود. به‌طور مثال، اگر پنج سنسور در یخچال شما قرار داشته باشد، اطلاعات باید از حداقل سه یا پنج سنسور تأیید شود تا به قرارداد هوشمند ارسال شود. این فرآیند باعث میشود که هکر برای دستکاری اطلاعات، مجبور باشد که بیش از نیمی از سنسورها را تحت کنترل خود درآورد، که این کار بسیار دشوار و پیچیده است.
علاوه بر این، می‌توان از روش‌های رمزنگاری برای تأمین صحت داده‌ها استفاده کرد. به این صورت که هر داده‌ای که از سنسور خارج میشود، با امضای دیجیتال یا روش‌های مشابه، تأیید میشود که در مسیر بین سنسور و قرارداد هوشمند دستکاری نشده است.
آینده اوراکل‌های سخت‌افزاری
به‌طور کلی، اوراکل‌های سخت‌افزاری به سیستم‌های غیرمتمرکز این امکان را می‌دهند که به داده‌های دنیای واقعی دسترسی پیدا کنند و از آن‌ها برای اجرای قراردادهای هوشمند استفاده کنند. یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های این تکنولوژی، ایجاد بازارهای داده‌ای است که در آن‌ها داده‌های سنسورها خرید و فروش میشود. در این بازارها، کاربران می‌توانند داده‌ها را بر اساس نیاز خود خریداری کنند و قراردادهای هوشمند به‌طور خودکار پرداخت‌ها را انجام دهند.
اما نکته‌ای که باید به آن توجه کرد، این است که اوراکل‌ها نباید به یک نقطه مرکزی تبدیل شوند که کنترل داده‌ها و قیمت‌ها را در دست بگیرند. اگر اوراکل‌ها به‌طور متمرکز کنترل شوند، ممکن است داده‌ها دستکاری شوند یا قیمت‌ها به‌طور مصنوعی افزایش یابند. در نتیجه، حفظ غیرمتمرکز بودن اوراکل‌ها برای جلوگیری از مشکلات امنیتی و اقتصادی ضروری است.
در آینده، ترکیب اوراکل‌های سخت‌افزاری با قراردادهای هوشمند می‌تواند بسیاری از مسائل پیچیده و امنیتی را در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز حل کند. با استفاده از اجماع سنسورها و رمزنگاری داده‌ها، می‌توان اطمینان حاصل کرد که اطلاعات به‌درستی و بدون دستکاری به قراردادهای هوشمند منتقل میشود. در نهایت، این نوع تکنولوژی می‌تواند راه را برای ایجاد بازارهای داده‌ای غیرمتمرکز هموار کند که در آن داده‌های سنسورهای مختلف به‌صورت امن خرید و فروش می‌شوند.
پروژه‌هایی مانند Chainlink در حال حاضر بر روی این نوع اوراکل‌ها کار می‌کنند و ممکن است آینده‌ای بسیار جذاب برای این حوزه در پیش باشد.
