تفاوت کوین و توکن چیست؟ بررسی کاربرد هرکدام

در دهه گذشته، با پیدایش ارزهای دیجیتال و توسعه جهانی بلاک‌چین، مفاهیم “کوین” و “توکن” به عنوان دو نقطه‌ی مهم در روند اقتصاد دیجیتال ظهور کرده‌اند. این دو اصطلاح، گاهی به طور متداول با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند، اما در واقعیت، هرکدام دارای معانی و کاربردهای خاصی هستند.

از یک سو، “کوین‌ها”‌ به عنوان واحد اصلی ارزهای دیجیتال شناخته می‌شوند که ارزش مالی دارند و از طریق معاملات الکترونیکی مختلف استفاده می‌شوند. از سوی دیگر، “توکن‌ها” با ویژگی‌های خود، از جمله محدودیت‌های خاص یا دسترسی محدودتر به خدمات، از ارزهای دیجیتال متمایز می‌شوند. حالا با هم، در دنیایی از فرصت‌ها و چالش‌ها، سفری برای درک عمیق‌تر تفاوت بین کوین و توکن را شروع کنیم.

کوین چیست؟

“کوین” یک مفهوم عمومی در حوزه ارزهای دیجیتال است و به عنوان واحد اصلی این ارزها شناخته می‌شود. کلمه “کوین” اصلی‌ترین واحد ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین (Bitcoin) است و به معنای سکه یا واحد پول است. این اصطلاح از کلمه “coin” گرفته شده است.

به طور معمول، یک کوین به عنوان یک واحد از ارز دیجیتال، کاملاً قابل تقسیم نیست و معمولاً به صورت اعشاری تا چندین مرکز اعشار نمایش داده می‌شود. برای مثال، یک بیت‌کوین به عنوان یک کوین به ۱۰^۸ واحد اعشاری تقسیم شده.

اصطلاح “کوین” نشان‌دهنده‌ ارزش مالی در دنیای دیجیتال است و این اصطلاح به عنوان یک اصطلاح جهانی در زمینه ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود.

علاوه بر بیت‌کوین، ارزهای دیجیتال دیگر نیز از این مفهوم بهره می‌برند. هر ارز دیجیتال دارای یک نوع کوین به عنوان واحد اصلی است که معمولاً در تعاملات، مبادلات و اندازه‌گیری ارزش استفاده می‌شود.

ویژگی مهمی که ارزهای دیجیتال را از ارزهای سنتی متمایز می‌کند، تکنولوژی بلاک‌چین است که به صورت غیرمتمرکز و تماماً امن فعالیت می‌کند. این تکنولوژی امکان انتقال ارزها و ثبت تمامی تراکنش‌ها را بدون نیاز به واسطه‌های مالی یا بانک‌ها فراهم می‌کند.

در کل، ارز دیجیتال با واحد اصلی کوین، ما را به یک زمینه نوین از اقتصاد دیجیتال و انتقال ارزش هدایت می‌کند که در آن کاربران به صورت مستقیم و بدون واسطه می‌توانند ارزش خود را ذخیره، انتقال دهند و معامله کنند.

توکن چیست؟

“توکن” در زبان ارزهای دیجیتال به یک واحد خاص اشاره دارد که عمدتاً در محیط‌ها و پروژه‌های مختلف بر اساس تکنولوژی بلاک‌چین استفاده می‌شود. توکن‌ها به عنوان ابزارهای نمایانگر ارزش یا حقوق خاص شناخته می‌شوند و از طریق معاملات دیجیتال قابل مبادله هستند. توکن‌ها در دو دسته اصلی قرار می‌گیرند:

۱. توکن‌های مبتنی بر استاندارد‌های بلاک‌چین:
– این توکن‌ها معمولاً بر اساس استاندارد‌های خاصی مانند ERC-۲۰ برای بلاک‌چین اتریوم (Ethereum) یا BEP-۲۰ برای بایننس (Binance) ایجاد می‌شوند. این استانداردها قوانینی را برای ایجاد و مدیریت توکن‌ها تعیین می‌کنند.

۲. توکن‌های مختص پروژه‌ها:
– بسیاری از شرکت‌ها و پروژه‌ها توکن‌های خود را بر اساس بلاک‌چین‌های خاص یا به صورت مستقل ایجاد می‌کنند. این توکن‌ها معمولاً به منظور ارائه خدمات خاص یا حمایت مالی از پروژه قابل استفاده هستند.

این واحدهای دیجیتالی می‌توانند ارزش اجتماعی، اقتصادی، یا حقوقی داشته باشند. به عنوان مثال، می‌توانند حقوق رای دهی در تصمیمات پروژه، دسترسی به خدمات خاص یا حتی مزایای مالی را نمایان کنند. این ابزارها به توسعه اقتصاد دیجیتال و ایجاد اکوسیستم‌های جدید بر اساس تبادل ارزش بین کاربران کمک کرده‌اند.

بیشتر بخوانید: تفاوت سیفای و دیفای چیست؟

هر واحد ممکن است خصوصیت‌ها و کاربردهای خاص خود را داشته باشد. برخی از نمونه‌های رایج توکن‌ها عبارتند از:

۱. توکن‌های ارزشی (Utility Tokens):

این توکن‌ها به کاربران حقوقی وظایف و خدمات خاصی ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، ارزهای دیجیتال مورد استفاده در اکوسیستم‌ها یا برنامه‌های خاص که معمولاً به عنوان ارزش مبادله می‌شوند، از این نوع هستند.

۲. توکن‌های امنیتی (Security Tokens):

این واحدها حقوق مالکیت یا سودمندی‌های مالی مشابهی را به سهام ارائه می‌دهند. آن‌ها ممکن است در ارتباط با پروژه‌ها یا شرکت‌ها قرار گیرند و دارنده آن‌ها ممکن است به نقدینگی یا درآمد پروژه مرتبط باشد.

۳. توکن‌های معاملاتی (Transactional Tokens):

نوع معاملاتی این واحد برای انجام معاملات و تراکنش‌های مالی دیجیتال استفاده می‌شوند. آن‌ها می‌توانند به عنوان وسیله پرداخت یا هزینه برای استفاده از یک خدمات خاص عمل کنند.

۴. توکن‌های نشانه‌ای (Tokenized Assets):

این واحدها نمایانگر دارایی‌های فیزیکی مانند ملک، طلا، یا سایر دارایی‌ها هستند که به صورت دیجیتال نمایش داده می‌شوند. این نوع می‌تواند بر تسهیل معاملات دیجیتال اثرگذاری ویژه‌ای باشد.

این این ارزهای دیجیتال از طریق فناوری بلاک‌چین به طور غیرقابل تغییری ثبت و مدیریت می‌شوند، که این امر باعث شفافیت، امنیت و کاهش نیاز به واسطه‌های مالی می‌شود. این تحول در زیرساخت اقتصاد دیجیتال، مفهوم توکن را به عنوان یک ابزار قدرتمند برای نمایندگی ارزش و حقوق در دنیای دیجیتال به ما معرفی کرده است.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

تفاوت اصلی بین این دو واحد در ارتباط با مفهوم و کاربرد آن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین قرار دارد. در حالی که هر دو این اصطلاحات به عنوان ارزهای دیجیتال معرفی می‌شوند، اما کاربردها و ویژگی‌های آن‌ها متفاوت هستند:

۱. کوین (Coin):
– کوین به عنوان واحد اصلی ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین شناخته می‌شود. این ارزها به عنوان واحدهای پایه‌ای ارزش مالی برای انجام معاملات و انتقال ارزش به صورت مستقیم بین کاربران استفاده می‌شوند. معمولاً کوین‌ها به عنوان واحدهای متقارن و غیرقابل تقسیم معرفی می‌شوند.

۲. توکن (Token):
– یک واحد ارزی است که بر اساس تکنولوژی بلاک‌چین ایجاد می‌شود و می‌تواند دارای مفهوم‌ها و کاربردهای متنوعی باشد. این واحدها به عنوان نمایانگرهای ارزش یا حقوق خاصی در یک سیستم خاص عمل می‌کنند.

بر خلاف کوین که به عنوان واحد اصلی ارزش معاملات محسوب می‌شود، این واحد معمولاً برای دسترسی به خدمات خاص، حقوق رای دادن یا حتی نمایندگی ارزش‌های غیرمالی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

به عنوان مثال، بیت‌کوین یک کوین است که به عنوان واحد اصلی ارزش در شبکه بیت‌کوین عمل می‌کند. در عین حال، توکن‌های ERC-۲۰ مبتنی بر بلاک‌چین اتریوم معمولاً برای نمایندگی ارزش در اکوسیستم‌ها یا برنامه‌های خاص ایجاد می‌شوند.

توکن‌های ERC-۲۰ یک استاندارد برای ایجاد توکن‌های قابل مبادله بر بستر بلاک‌چین اتریوم (Ethereum) هستند. این واحدها از ویژگی‌های استانداردی برخوردارند که امکان تبادل و معامله‌ی آن‌ها را با سایر این ارزهای دیجیتال‌ و در داخل سطح شبکه اتریوم فراهم می‌کند. در ادامه، چند توکن محبوب با استفاده از استاندارد ERC-۲۰ را معرفی می‌کنیم:

۱. دای (DAI):
– DAI یک ارز پایدار است که به تعداد خاصی از ارزدیجیتال اتریوم پشتوانه می‌شود. این ارزدیجیتال برای حفظ استواری ارزش خود به دلیل پشتوانه‌گری به اتریوم و سیستم هوشمند خود معروف است.

۲. تتر (USDT):
– USDT یک ارز پایدار معادل یک دلار آمریکایی است که از آن به عنوان یک ارزدیجیتال پایدار برای ایجاد پایداری در معاملات دیجیتال استفاده می‌شود.

۳. تروس (TRX):
– تروس، ارزدیجیتال اصلی شبکه ترون (Tron) است و برای انتقال ارزش و دسترسی به خدمات‌های مختلف در این شبکه استفاده می‌شود.

۴. شینانت (LINK):
– چین‌لینک (Chainlink) به عنوان واحد اصلی شبکه Chainlink برای اتصال داده‌های خارجی به قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.

۵. اومی (OMG):
– اومی (OMG) ارزدیجیتال اصلی شبکه OmiseGO است که برای انجام تراکنش‌های مالی سریع و با کمک هوش‌مصنوعی به کار می‌رود.

ERC-۲۰های بسیار دیگر نیز وجود دارند که در اکوسیستم اتریوم فعالیت می‌کنند و برای مقاصد مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. انتخاب یک توکن بر اساس نیازها و اهداف شما بستگی به مسائل متنوعی دارد از جمله نوع پروژه، ارزش دلخواه و مقصد استفاده.

نتیجه‌گیری

در پایان می‌توان نتیجه گرفت که تفاوت میان کوین و توکن نه تنها در نامگذاری این دو ارزدیجیتال دیده نمی‌شود، بلکه در کاربردها، ویژگی‌ها و مفاهیم اساسی آن‌ها نیز احساس می‌شود. کوین به عنوان واحد اصلی ارزها معرفی می‌شود که به عنوان واحد پول در تبادلات و انتقال ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که توکن به واحدی از ارزدیجیتال اطلاق می‌شود که علاوه بر قابلیت معامله، دارای کاربردها و حقوق خاصی نیز می‌باشد.

هرکدام از این دو ابزار، جهان ارزهای دیجیتال را به نحوی تحت تأثیر قرار داده‌اند که کاربران اکنون می‌توانند با استفاده از آن‌ها به صورت مستقیم و بدون واسطه ارزش خود را نمایش دهند. با توجه به این تفاوت‌ها و امکانات متنوع، هر کدام از این ارزها از طریق تکنولوژی بلاک‌چین به نحوی جذاب و منحصر به فرد عمل می‌کنند. این تفاوت‌ها نشان از تنوع و رشد پویای فضای ارزهای دیجیتال دارند که با تعاملات پیچیده و نیازهای متنوع کاربران، به سرعت در حال تکامل می‌باشد.

منبع: bitpay.com