توسط : توکن‌های رپد (Wrapped Tokens) ابزاری نوین در دنیای بلاکچین و رمزارزها هستند که به دارایی‌ها اجازه می‌دهند در بلاکچین‌های مختلف وجود داشته باشند. این توکن‌ها در واقع نسخه توکنیزه شده یک دارایی اصلی هستند که امکان انتقال آن دارایی به بلاکچین‌های دیگر را فراهم می‌کنند. در این مقاله به بررسی مفهوم، مزایا، محدودیت‌ها و کاربردهای توکن‌های رپد می‌پردازیم.
تعریف توکن رپد
توکن رپد، نسخه توکنیزه‌شده یک دارایی است که ارزش آن با دارایی اصلی در یک نسبت ثابت، معمولاً ۱:۱، مرتبط است. این توکن‌ها برای استفاده از دارایی‌ها در بلاکچین‌های دیگر طراحی شده‌اند. به عبارت ساده‌تر، یک دارایی اصلی مانند بیت‌کوین یا اتریوم در یک بلاکچین قفل می‌شود و نسخه رپد آن در بلاکچین دیگری ایجاد می‌شود.
برای مثال، WBTC یا Wrapped Bitcoin، نسخه رپد بیت‌کوین است که روی بلاکچین اتریوم فعالیت می‌کند. این توکن ارزش خود را از بیت‌کوین می‌گیرد و به کاربران اجازه می‌دهد از مزایای بلاکچین اتریوم مانند کارمزدهای کمتر و سرعت بیشتر بهره‌مند شوند.
نحوه عملکرد توکن‌های رپد
برای ایجاد توکن‌های رپد، نیاز به یک فرآیند خاص وجود دارد. این فرآیند می‌تواند توسط قرارداد هوشمند، کیف پول چندامضایی، یا سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) انجام شود.
فرآیند رپد کردن:
1. سپرده‌گذاری دارایی اصلی: دارایی اصلی قفل می‌شود.
2. ایجاد توکن رپد: بر اساس مقدار دارایی اصلی، توکن رپد معادل ایجاد می‌شود.
3. استفاده از توکن رپد: کاربران می‌توانند این توکن‌ها را در بلاکچین جدید معامله کنند یا در برنامه‌های دیفای (DeFi) از آنها استفاده کنند.
فرآیند آنرپد کردن:
هنگامی که کاربر تصمیم به بازگرداندن دارایی اصلی می‌گیرد، توکن رپد را ارسال می‌کند. سپس این توکن سوزانده می‌شود و دارایی اصلی باز می‌گردد.
کاربردهای توکن‌های رپد
توکن‌های رپد برای حل یکی از چالش‌های بزرگ بلاکچین یعنی قابلیت همکاری بین زنجیره‌ای (Interoperability) طراحی شده‌اند. در ادامه برخی از کاربردهای مهم این توکن‌ها آورده شده است:
1. قابلیت استفاده در بلاکچین‌های دیگر: توکن‌های رپد به کاربران اجازه می‌دهند دارایی‌های خود را در بلاکچین‌های دیگر استفاده کنند. برای مثال، استفاده از بیت‌کوین در شبکه اتریوم با توکن WBTC.
2. افزایش نقدینگی: توکن‌های رپد نقدینگی را در صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز افزایش می‌دهند. کاربران می‌توانند دارایی‌های غیرفعال خود را به بلاکچین‌های دیگر منتقل کرده و در فعالیت‌های مالی مشارکت کنند.
3. کاهش کارمزد و زمان تراکنش‌ها: برخی بلاکچین‌ها مانند بیت‌کوین کارمزدهای بالا و زمان تراکنش طولانی دارند. با رپد کردن دارایی‌ها و انتقال آنها به بلاکچین‌هایی با کارمزد کمتر و سرعت بیشتر، کاربران می‌توانند این مشکلات را دور بزنند.
مزایای توکن‌های رپد
قابلیت همکاری: امکان استفاده از دارایی‌های یک بلاکچین در بلاکچین‌های دیگر.
افزایش کارایی سرمایه: کاربران می‌توانند از دارایی‌های خود در بلاکچین‌های مختلف استفاده کنند.
تنوع کاربردها: استفاده در دیفای، ییلد فارمینگ، وام‌دهی و سایر برنامه‌های مالی.
محدودیت‌های توکن‌های رپد
1. نیاز به اعتماد: کاربران باید به سیستمی که دارایی‌ها را قفل می‌کند و توکن‌های رپد را صادر می‌کند اعتماد داشته باشند.
2. هزینه‌های بالا: رپد کردن و آنرپد کردن دارایی‌ها شامل کارمزدهای شبکه است که در بلاکچین‌هایی مانند اتریوم می‌تواند بالا باشد.
3. ریسک‌های امنیتی: در صورت نقض امنیت قرارداد هوشمند، دارایی‌های کاربران ممکن است در معرض خطر قرار گیرند.
تفاوت بین توکن‌های رپد و استیبل‌کوین‌ها
برخی افراد ممکن است توکن‌های رپد را با استیبل‌کوین‌ها مانند USDT اشتباه بگیرند. هرچند هر دو نوع توکن از یک دارایی پایه ارزش می‌گیرند، اما فرآیند پشت آنها متفاوت است. استیبل‌کوین‌ها به‌طور معمول توسط دارایی‌های مختلف از جمله ارزهای فیات، وام‌ها و سایر معادل‌های نقدی پشتیبانی می‌شوند. اما توکن‌های رپد به‌طور مستقیم با دارایی اصلی خود در یک نسبت ثابت مرتبط هستند.
توکن‌های رپد راه‌حلی موثر برای افزایش قابلیت همکاری و بهره‌وری در اکوسیستم رمزارزها ارائه می‌دهند. با این حال، مانند هر فناوری دیگری، چالش‌ها و محدودیت‌های خاص خود را دارند. در آینده، ممکن است شاهد راه‌حل‌های غیرمتمرکزتر و کاهش هزینه‌های مرتبط با این توکن‌ها باشیم که به بهبود تجربه کاربران کمک می‌کند.
منبع: Teach yourself crypto
